Opis
Gorąco polecam lekturę książki Agaty Wójtowicz-Stefańskiej wszystkim ministerialnym decydentom oświaty, ale także nauczycielom uciekającym od rutyny i niebezpiecznego samozadowolenia. Można w niej odnaleźć wątki ciekawe i ważne także dla akademickiej wiedzy o literaturze. Wymienione w tytule pojęcia symbolu, ironii i groteski należą do słownika aktualnie najważniejszych kategorii opisu dwudziestowiecznej kultury. Książka obok poważnej wartości poznawczej ma więc silny fundament etyczny, wyrasta z głębokiego poczucia zawodowej odpowiedzialności za społeczne skutki edukacji polonistycznej. Tego rodzaju świadomość dowodzi, że autorka jest nauczycielem i pedagogiem w najlepszym tych słów znaczeniu.
Pożytki z książki Agaty Wojtowicz-Stefańskiej są liczne: dla twórców szkolnych programów, dla autorów podręczników, dla nauczycieli, a także dla badaczy literatury. Książka pozwala powrócić do obszerniejszych, wciąż nieostatecznie zdefiniowanych zagadnień teoretycznych: rozumienia i interpretacji. Autorka dysponuje niewątpliwą erudycją w zakresie metodyki, ale i literatury współczesnej, wykazuje też imponującą inwencję dydaktyczną, przetestowaną w zawodowej praktyce. Zagadnienie pojmowania symbolu, ironii i groteski umieszcza w rozległej perspektywie refleksji kulturoznawczej, trafnie wskazując zasadnicze przemiany w modelu kultury ponowoczesnej. Książka ta jest nie tylko wyrazem troski o dobre nauczanie, ale i o dobre wychowanie do uczestnictwa w kulturze współczesnej. A także jest apelem o ochronę zagrożonych przez złą edukację wartości uniwersalnych – stąd szczególną rangę nadać trzeba zapisanym tu rozważaniom o kulturze symbolicznej czy o formacyjnych konsekwencjach symbolu, ironii i groteski.
