Opis
W roku 1938 na łamach prasowych ukazały się dwa manifesty literackie: artykuł Ludwika Frydego pod tytułem Dwa pokolenia oraz artykuł Czesława Miłosza pod tytułem Kłamstwo dzisiejszej „poezji”. Autor pierwszego szkicu głosił tezę, że poezja ma prawo do autonomii i uchylania się od takich zobowiązań, jak przedstawianie rzeczywistości pozatekstowej, propagowanie idei, wyrażanie emocji i myśli artysty. Drugiego – tezę przeciwną, że poezja nie powinna zwracać się ku sobie samej, a jej zadaniem jest formułowanie światopoglądu i eksponowanie osobowości autora. Wkrótce do obu wystąpień odniosło się – polemicznie bądź przytwierdzająco – kilkunastu krytyków literackich, głównie młodego pokolenia. W ten sposób wytworzyła się konstelacja tekstów krytycznych, skupionych wokół hasła „poezji czystej”. Książka Mateusza Antoniuka przedstawia tę dyskusję poprzez opracowanie edytorskie oraz towarzyszącą mu rozprawę historycznoliteracką.
