Opis
Możliwości poznawcze antropologii jako nauki pretendującej do roli „interpretatora” Pisma Świętego nie są nieograniczone. Możliwości te wyznacza świecki model egzegezy, który pod względem posiadanego „dostępu” do Biblii zasadniczo różni się od religijnej lektury Pisma Świętego. Co może zatem sięgający po Pismo Święty antropolog? Dwiema możliwymi drogami postępowania interpretacyjnego są w jego przypadku źródłoznawcze badania nad Biblią oraz wciąż niedoceniane analizy „kulturowej kondycji” samego Pisma Świętego. Do takich wniosków doprowadza autorkę krytyczna analiza dotychczasowych dziejów kulturoznawczego interpretowania Biblii. Głównym celem jej pracy jest przybliżenie najbardziej charakterystycznych sposobów ujmowania Pisma Świętego, jakie wraz z rozwojem refleksji religioznawczej i kultu-roznawczej zaznaczyły się w studiach szeroko rozumianej antropologii. Tło dla tych rozważań stanowią nakreślone różnice pomiędzy religijnym i badawczym modelem interpretacji tekstu sakralnego.
