Opis
Jednym z czynników motywujących autorkę do podjęcia rozważań analitycznych w niniejszej pracy było pragnienie choć częściowego zapełnienia luki w muzykologicznych opracowaniach wybranych aspektów twórczości tak wybitnego kompozytora, jakim jest Juliusz Łuciuk. Niezwykle ciekawym punktem wyjścia okazało się w tym względnie zagadnienie dotyczące sposobów muzycznego wyrażania treści ewokowanych poprzez metaforyczne struktury tekstu poetyckiego, a tytułowa problematyka niewyrażalności wydała się idealną perspektywą oglądu interpretowanego w niniejszej pozycji materiału.
Niniejsza książka składa się z dwóch zasadniczych części. Pierwsza z nich poświęcona jest pojęciu niewyrażalności i próbie jego konceptualizacji. Niewyrażalność zostaje tu odniesiona do obszaru refleksji filozoficznej, następnie do języka i poezji, na koniec zaś do muzyki, z uwzględnieniem krótkiego szkicu na temat rożnych koncepcji jej znaczenia i wyrazowości. Część druga zaś stanowi egzemplifikację refleksji zawartych w początkowych rozdziałach. Za przedmiot namysłu nad wspomnianym zjawiskiem służą tu dwa cykle pieśniowe Juliusza Łuciuka do słów dwudziestowiecznych poetów: Juliana Przybosia (Narzędzie ze światła na baryton i orkiestrę) i Tadeusza Rożewicza (Skrzydła i ręce na baryton i orkiestrę symfoniczną).
