Opis
Książka przedstawia spór o istniejącą w latach 1933–1939 Polską Akademię Literatury. Została ona powołana przez rząd dla realizacji programu „upaństwowienia” literatury, ale do jej powstania przyczyniły się przede wszystkim żądania literatów wysuwane od początku XX wieku. Pisarze domagali się powołania Akademii od momentu odzyskania przez Polskę niepodległości w 1918 roku. Najbardziej spójny projekt PAL-u przedstawił w 1918 roku Stefan Żeromski. Jego głos był punktem odniesienia dla innych dyskutantów. Większość z nich domagała się Akademii jako instytucji pozarządowej, ale finansowanej przez rząd, która pomogłaby zachować wysoki prestiż literatury oraz kapitał symboliczny zawodu, lecz także ustabilizować sytuację materialną pisarzy po Wielkiej Wojnie.
