Opis
Jednym z czynników kształtujących więzi międzyludzkie jest zbiorowa tożsamość oparta na wspólnej pamięci, świętowaniu, czczeniu ważnych zdarzeń i osób. Takim doniosłym wydarzeniem w przeszłości Poznania były podejmowane tu jesienią 1806 roku działania, których imponujący wymiar jest do dziś zakorzeniony w naszej świadomości. Osobami zaś, które na trwałe wpisały się zarówno w dzieje Poznania, jak i Polski, byli generał Jan Henryk Dąbrowski i Józef Wybicki.
Sam wjazd, później zorganizowanie oddziałów i walka o niepodległość, a także – a może przede wszystkim – pobyt Napoleona w Poznaniu są obecne w świadomości poznaniaków, jednak powinniśmy dokładać starań, żeby nadal zajmowały one poczesne miejsce i nie zostały wyparte przez inne wydarzenia z przeszłości. Dąbrowski i Wybicki, rezydując w Poznaniu, w pałacu Mielźyńskich przy Starym Rynku, przystąpili do organizacji armii i tworzenia zrębów polskiej administracji, co zakończyło się sukcesem, zadając kłam twierdzeniom o polskiej anarchii i stawiając jednocześnie Napoleona przed faktami dokonanymi.
Zryw powstańczy był istotnym czynnikiem, który w konsekwencji dalszych wydarzeń wymusił powołanie do życia Księstwa Warszawskiego jako nowej formy polskiej państwowości po upadku Rzeczypospolitej w końcu XVIII wieku. Należy tu mieć na uwadze zarówno wywołany w Poznaniu ruch powstańczy, jak i niezwykły wysiłek organizacyjny wielkopolskiego społeczeństwa, który pozwolił w ciągu miesiąca stworzyć dwudziestotysięczną armię i podwaliny polskiej administracji.
