Opis
Dla historii Polski w czasach komunistycznych (1944-1989) charakterystyczne były strajki i rewolty robotnicze o znacznych rozmiarach, które wprost lub pośrednio wpływały na zmiany polityczne (personalne) na szczytach władzy. Tak było w latach 1956, 1970, 1980. Wydarzenia te nie były jednak izolowane, ale aktywny sprzeciw społeczny wyrażający się w manifestacjach, starciach z siłami porządkowymi i strajkach, nie był do tej pory przedmiotem systematycznych analiz dla całego badanego okresu. Książeczka ta jest pierwszą próbą przedstawienia całości zjawiska, choć koncentruje się na trzech najbardziej spektakularnych nurtach sprzeciwu (oporu) społecznego: wystąpieniach młodzieży, przejawach spontanicznej obrony wiary oraz strajkach i rewoltach robotniczych. Aż do roku 1980 nurty te występowały w separacji, co osłabiało ich oddziaływanie. W znacznym stopniu połączyły się one w „Solidarności”, dając jej siłę zdolną skutecznie – choć w wyniku długoletniego procesu – podważyć system i wymusić na władzy rozpoczęcie procesu zmian.
