Opis
Lata 1945-1989 są etapem w historii Polski, któremu wielu historyków poświęca swoją uwagę, koncentrując się również na problematyce szeroko rozumianej kultury. W dotychczas prowadzonych badaniach dotyczących tej sfery życia brakuje rozważań nad tym, jak kształtowała się sytuacja tak dużych i znaczących placówek kulturalnych, jakimi były muzea, w latach 1945-1989.
Z miastem Poznań, jak również z regionem Wielkopolski związana jest międzywojenna tradycja muzealnicza. Nic więc dziwnego, że zaraz po zakończeniu działań wojennych w 1945 roku to właśnie tu udało się uruchomić jedne z pierwszych w kraju placówek tego typu. Należały do nich także, a nawet przede wszystkim, muzea historyczne. Otwarciu ich siedzib niemal natychmiast zaczęła towarzyszyć działalność edukacja.
Przedstawione w niniejszej publikacji wyniki badań koncentrują się na wielkopolskich muzeach historycznych funkcjonujących w okresie Polski Ludowej oraz prowadzonej przez nie działalności edukacyjnej i popularyzatorskiej w zakresie wiedzy o przeszłości. Jako egzemplifikację tego zagadnienia wybrano trzydzieści muzeów historycznych, które stanowią reprezentację różnych kategorii tych placówek: regionalnych, archeologicznych, martyrologicznych, historii ruchu robotniczego, historii miast, wojskowych. Zawarte w książce wnioski oparto na materiale źródłowym pochodzący z archiwów objętych badaniami muzeów, archiwów państwowych i ich oddziałach oraz Archiwum Akt Nowych w Warszawie.
Przedłożona publikacja powstała z myślą uzupełnienia zagadnienia kultury okresu Polski Ludowej o działalność muzeów, których najbardziej widoczną sferą była edukacja i popularyzacja wiedzy. Zawężenie tematyki do muzeów historycznych obszaru Wielkopolski może stanowić punkt wyjścia do dalszych badań prowadzonych w szerszym zakresie (typologicznym i terytorialnym). Zawarte w pracy wnioski stanowią również uzupełnienie dziejów polskiej edukacji muzealnej o aspekty związane stricte z ludową rzeczywistością, w której – chcąc nie chcąc – placówki muzealne musiały się odnaleźć.
