Opis
Książka poświęcona jest twórczości Petera Sellarsa – jednego z najbardziej znanych współczesnych reżyserów operowych i teatralnych. Jej celem jest analiza wzbudzających w swoim czasie kontrowersje, obecnie uznawanych klasyczne, inscenizacji Händla i Mozarta z lat osiemdziesiątych XX wieku. Autor stara się pokazać złożoność zabiegów teatralnych, jakim Sellars poddaje oryginalne dzieła oraz przywołać konteksty teoretyczne (m.in. teorie Pierre’a Bourdieu, Mladena Dolara, George’a M. Fredricksona, Edwarda W. Saida), dzięki którym można lepiej zrozumieć sens uwspółcześnienia osiemnastowiecznych oper. Sellars, reinterpretując dawne dzieła, stara się opowiedzieć o bardzo aktualnych sprawach – konkretnie zaś o polityce Stanów Zjednoczonych: zewnętrznej (w jaki sposób kształtowane są stosunki międzynarodowe w kontaktach z Bliskim Wschodem na przykładzie Giulio Cesare in Egitto Händla) i wewnętrznej (czy rasizm i męska dominacja są jedynie przebrzmiałymi problemami i dlaczego do opowiedzenia o nich zostają wykorzystane opery Mozarta: Don Giovanni i Cosi fan tutte; w rozważaniach pominięte zostało pierwsze ogniwo trylogii Mozarta i da Pontego – Wesele Figara). Całość została uzupełniona o krótki rys historyczny dotyczący reżyserii operowej w XX wieku oraz zarys sylwetki twórczej reżysera.
