Opis
Książka przedstawia najistotniejsze fragmenty dyskusji literackich poświęconych młodej poezji od schyłku PRL-u do końca XX wieku. Spory o poezję należały do najważniejszych zjawisk życia literackiego i kulturalnego lat dziewięćdziesiątych. Wstęp zarysowuje zakorzenienie poezji po 1989 roku w polskiej i zachodniej literaturze XX w. Zawiera on także komentarz do polemik, które podejmowali poeci i krytycy z wybranymi autorami czy estetykami oraz do świadomego budowania własnej, innej tradycji dla tej poezji. Omówiona została także geneza i retoryka krytycznoliteracka dychotomii barbarzyńcy – klasycyści, która stała się popularnym schematem opisującym najnowszą poezję. Tak przedstawione spory o poezję po roku 1989 wpisane zostały w historię polskiej literatury nowoczesnej jako wyrazista i ważna część ostatniego jej etapu.
