Opis
Celem publikacji „Złudny blask polskiej korony. Historiograficzny a stereotypowy obraz władców polskich w literaturze niemieckojęzycznej osiemnastego wieku” jest analiza wizerunku władców Polski w literaturze niemieckojęzycznej osiemnastego wieku. Główny punkt zainteresowania stanowi motyw dualizmu natury monarchów, którzy w swoich decyzjach oscylują między politycznymi zobowiązaniami wobec polskiego narodu a słabościami własnych charakterów. Wydaje się bezsprzeczne, że niektórzy królowie nie dojrzeli do tego, by w pełni decydować o losach politycznych Polski, ponieważ nie potrafili oni pogodzić swoich politycznych aspiracji z dobrem narodu polskiego. Oprócz tego w pracy dążono do uzyskania odpowiedzi, czy przedstawione przez niemieckich pisarzy wizerunki literackie władców Polski przyczyniły się do utrwalenia w zbiorowej pamięci Niemców stereotypowych wyobrażeń dotyczących tych monarchów, bądź też czy dostarczony przez niemieckich autorów osiemnastowiecznych obraz króla Polski jest zgodny z wiedzą historyczną. W publikacji podjęta została również kwestia roli, jaką Polska odgrywała w osiemnastym wieku i w jaki sposób była ona postrzegana przez zachodnich sąsiadów, co bez wątpienia wpłynęło na określony sposób przedstawiania polskich historycznych postaci w literaturze niemieckojęzycznej tego okresu. Na podstawie tablic narodów oraz wykorzystując wzmianki o Polsce i Polakach zawarte w leksykonie Zedlera starano się ukazać, jakie wyobrażenia o Rzeczypospolitej i jej mieszkańcach zdominowały myślenie osiemnastowieczne jej zachodnich sąsiadów. W pracy uwzględniono także teoretyczne rozważania na temat władcy i jego znaczenia w państwie. Natomiast jako bezpośrednie nawiązanie do badanej epoki przeanalizowano rozprawę Johanna Daniela Titiusa Vom Ursprunge der Königlichen Würde in Polen [O pochodzeniu godności królewskiej w Polsce]. W celu przedstawienia wizerunku monarchy rządzącego w Rzeczypospolitej w niemieckojęzycznej literaturze osiemnastowiecznej skoncentrowano się na źródłowym opisie trzech królów Polski i jednej mitycznej postaci władcy polskiego. Odważna królewna Wanda odrzuciła amory księcia Rytygiera, walczyła z jego wojskami i poświęciła swoje życie dla dobra swojego ludu. Książę Saksonii Fryderyk August I, a zarazem król Polski August II próbował połączyć dwa kraje, Polskę i Saksonię gospodarczo, politycznie i kulturalnie. Z kolei Stanisław Leszczyński i Stanisław August Poniatowski zostali obrani na królów Polski dzięki wsparciu obcych mocarstw (Szwecji, Rosji i Prus).
